برای ساخت وب اپلیکیشن هایی که قرار است فعالیت گوناگونی انجام دهند ما نمیتوانیم استانداردهای موجود را نادیده بگیریم. وب به عنوان بزرگترین وب اپلیکیشن موجود برای کارکرد مشخصی تعریف نشده است بلکه با استفاده از استانداردها و پروتکلهای خود هویت می یابد.
امکان استفاده از عملگری بین محیطهای گوناگون منتج به استفاده بیش از پیش خواهد شد. بنابراین قابلیت مقیاس پذیری، مشکلی بزرگ برای سیستمهای توزیع شده در اندازه اینترنت است. امروزه وب از چند هزار درخواست در روز به میلیونها درخواست در ساعت تبدیل شده است پس اتکا به استانداردهایی تصویب شده و همگانی برای وب سرویس هایی که در آینده خواهند آمد حیاتی به نظر می رسد.
برای مخاطب قرار دادن دامنه مشکلات مشابه استانداردهای متفاوتی ممکن است به کار گرفته شوند که هر کدام نقاط قوت و ضعف خود را دارند. علاوه بر داشتن استاندارد معین ما باید همچنین از راهنماهایی (معماریهای) مشخصی استفاده کنیم تا بتوانیم اهداف خود را از توسعه کارکردگرای وب سرویسها پشتیبانی کنیم.
صنعت IT امروز مجموعه ایی از راه های در حال رقابت ایجاد کرده است تا به توسعه دهندگان امکان دهد وب سرویسهایی تا جای ممکن ساده بسازند. بسیاری از این وب سرویس ها با اتکا بر یک Remote Procedure Calls (RPC) ساخته شده است تا پیغام ها را بین سرویس های درگیر منتقل کند. استفاده از مدل های شبه RPC برای وب سرویس ها ممکن است به عدم پاسخگویی سرور ها از منظر اجرا و مقیاس منتهی شود.
وب اپلیکیشن های مدرن باید از کاربری مستقل کامپوننتها پشتیبانی کنند چرا که نمیتوانیم روی اجرای تمام کامپوننتها به صورت همزمان خیلی حساب باز کنیم. خصوصا برای سرویس هایی که از مرزهای یک سازمان عبور میکنند تا برای تغییرات مقطعی یا دوره ایی به کار گرفته شوند.